Monique, Matthijs
Meissie & Cookie
Noortje
“Wij, Matthijs en ik, waren al enige tijd lid van de Facebook pagina van de Stichting tot we precies een jaar geleden besloten om ons aan te melden als noodopvang adres.
Zelf hebben wij Golden Dames van toen 2 jaar. Zij hadden en hebben zo’n fijn leven, ikzelf had de tijd, ons huis en hart was groot genoeg om een hond in nood op te vangen en klaar te maken voor een gouden mandje.
Het was spannende tijd, hadden regelmatig contact met vast contactpersoon waar we veel mee gesproken hebben. Onze voorkeur ging uit naar een teefje die met andere honden en katten samen kon. Er werd paar x gebeld voor een hond dat toch niet door ging, al opvang voor was of toch niet weggedaan werd en toen kregen we een belletje voor Bella, een Shih zsu van 2 jaar, ex fokteefje met huidproblemen, oorontsteking etc. Ik was op slag verliefd en met onze eigen honden ging het ook prima samen. Ze had veel medische zorg nodig voor haar huid, 3x per week in bad met speciale shampoo, crème voor haar oogjes, zalf voor haar oortjes wat vergoed werd door de Stichting. Veel contact gehad met contactpersoon over de vooruitgang van Bella en langzaam knapte ze op.
Na ca. 2 maanden was ze klaar voor adoptie en kwam ze op de Facebookpagina. De stichting heeft selectie gedaan en daar is een stel uitgekomen met 2 Maltipoos. Wij hebben een kennismaking gehad en het voelde goed, het klikte tussen de honden en met het stel. Wij hadden er vertrouwen in en Bella is meegegaan, wat mij de nodige traantjes heeft gekost. Na de adoptie nog nazorg gehad van de stichting en regelmatig nieuws en foto’s van Bella, zij heeft een diamanten mandje, ze heeft het zo getroffen.
2 weken na Bella haar adoptie weer telefoontje. Een Tibetaanse Terriër van 8 jaar in nood. Zo kwam Noortje op ons pad. Een ex fokteefje uit Nederland, verwaarloosd, getraumatiseerd, superangstig, niet zindelijk. Met open armen hebben wij haar verwelkomd. Noortje heeft het zwaar gehad, maakte hele kleine stapjes vooruit. Na 3 maanden dachten we dat ze naar nieuw baasje kon gaan, de stichting is heel zorgvuldig aan de gang geweest voor een perfecte match te gaan en we dachten dat ze gevonden waren. Helaas ging het niet met Noortje, ze at niet meer. Na 2 weken hebben wij in overleg met haar baasje en de stichting Noortje weer opgehaald. Ook hebben wij besloten dat Noortje bij ons mag blijven. Ze is nog te bang voor vreemde mensen, ook voor ons is ze af en toe nog bang. Ze is goed zoals ze is en mag zijn wie ze is. Hier is ze thuis.
Kortom, ik ben blij met Stichting Charlotte’s Angels en al hun vrijwilligers, donateurs en volgers. Het is zo mooi wat zij belangeloos doen voor al die honden in nood. Wij zijn blij dat wij ook ons steentje kunnen bijdragen. Zo fijn dat we deel mogen uitmaken van ze en het voelt ook zo dankbaar.”
Bella op bovenste foto
En onder onze Golden met Noortje
Evie
“Een aantal maanden geleden is tot ons immense verdriet onze allerliefste Golden Retriever Dido op iets meer dan 13-jarige leeftijd overleden. Ondanks de aanwezigheid van haar Labrador vriend Morris was de leegte die achterbleef vreselijk.
Als enorme dierenvrienden volgden wij op social media al een tijd de fantastische vrijwillige inzet van Stichting Charlotte’s Angels en zijn vervolgens in direct contact met hen gekomen over de mogelijkheden vwb een herplaatsbare Golden Retriever.
Al vrij vlot kwam Bob op ons pad, een 9 jaar oude Golden Retriever op zoek naar een nieuw huis. Een schot in de roos: hij woont inmiddels een paar maanden bij ons en wat zijn we blij met hem! Hij heeft zich boven verwachting snel aangepast aan zijn nieuwe omgeving en is een vrolijke, actieve en aanhankelijke knuffelbeer.
Wij zijn de Stichting enorm dankbaar voor hun professionele begeleiding en communicatie in dit traject, van intake tot nazorg. Zij hebben deze match perfect ingeschat!
En wat is er mooier dan een win/win-situatie te kunnen creëren voor zowel dier (in nood) als mens. Er zijn via Stichting Charlotte’s Angels meer honden als Bob die wachten op een fijne toekomst en tegelijkertijd zo veel moois te bieden hebben; wij kunnen het iedereen dan ook van harte aanbevelen!”
Fam. Mulder
“Wat zijn wij blij met onze superlieve Billy! Na een verdrietig leven van bijna 9 jaar geniet hij elke dag met volle teugen van de aandacht en de ruimte die hij bij ons krijgt. En wij genieten van hem! Met zijn aanhankelijkheid, vrolijkheid en aandoenlijke koppie heeft hij ons in korte tijd allemaal om zijn pootje gewonden. Hij heeft zich gemakkelijk aangepast aan het leven in ons gezin, met onze newfoundlander Oek, boomertje Mambo en poes Joppie. In dit proces zijn we goed begeleid door de ontzettend betrokken mensen van de Stichting Charlottes Angels. De communicatie verliep vanaf de intake heel prettig. Via een nazorg-groepsapp konden we bij hen terecht voor al onze vragen, en ook om gewoon leuke ervaringen te delen. Zij leven – nog steeds – enorm met ons mee en zijn oprecht blij dat Billy een gelukkig thuis bij ons heeft gevonden. We kunnen het iedereen aanraden om een (wat ouder) hondje een tweede kans te bieden via de Stichting!”
Fam. de Jong
“Shadow kwam ter adoptie bij stichting Charlotte’s Angels. Wij besloten om een intake formulier in te vullen en toen werden we al snel gebeld door de stichting. Na een lang gesprek en veel informatie zijn wij kennis gaan maken met Shadow. Schadow legde de bal neer bij Linde onze oudste dochter en toen was het ijs gebroken. Shadow was wel druk in zijn doen en laten en trok ook behoorlijk aan de lijn. Wij en Shadow vonden het allemaal heel spannend. Shadow moest nog veel leren en vanuit de stichting kregen wij contact met een gedragstherapeut voor hulp. We hebben de clicker training gevolgd met Shadow. Door de training kwam er wederzijds vertrouwen in elkaar. Charlotte’s Angels zal altijd betrokken blijven bij de herplaatsing en het is fijn om te kunnen vertellen dat het goed gaat. Wij als gezin zijn ontzettend blij met de kans die we gekregen hebben om Shadow te adopteren. De liefde die we van onze herplaatser Shadow krijgen is met geen pen te beschrijven.”
Fam. Schrijver
“Toen onze vorige Berner Max overleed op 04-06-2021, met een prachtige leeftijd van 11,5 jaar heb ik altijd geroepen nooit meer een berner te nemen. Een (voor mij) te groot risico ras…
En toen.., een maand of 10 later werd Jingle voor adoptie op de Facebook pagina gezet. Ik had het over niks anders meer, ik was opslag verliefd op zijn bekkie en hij was elke avond weer het onderwerp tijdens het eten. Tot op 04-05-2022 het telefoontje kwam dat wij Jingle mochten gaan ontmoeten. Tranen van blijdschap.
Het contact met de opvang “mama” van Jingle ging heel fijn en vertrouwd, ook bij binnenkomst was het fijn en hebben we lekker de tijd genomen om Jingle te ontmoeten en om vragen over en weer te stellen. De klik was er en we waren alle 3 verliefd, hij op ons, wij op hem.
Op naar huis, met tranen van geluk
!
Al snel merkten we thuis dat Jingle erg veel had mee gemaakt in de korte 9,5maand van bestaan. We woonden ongeveer in het centrum van Goes en dit waren dag na dag eigenlijk te veel prikkels voor hem door alle auto’s, fietsen, bakfietsen, scooters en schoolgangers. Een paar maanden later zijn we verhuisd naar een rustig dorpje. We merkte dat hij door de verhuizing meer vertrouwen in ons had gekregen. Wij verhuisde namelijk mee, hij ging niet weer alleen ergens anders naartoe. Nu is Jingle inmiddels alweer een jaar bij ons!
Het jaar is echt voorbij gevlogen. Jingle gaat elke dag nog met sprongen vooruit en heel soms even een stapje terug wat helemaal niet erg is. Het kost tijd om alles te verwerken en die tijd krijgt hij nog steeds. Te veel prikkels vindt hij nog lastig om mee om te gaan, al is het echte vluchtgedrag er nu wel uit. Maar oh wat zijn we trots op hem! Hij is mentaal zo hard gegroeid dit jaar. Toen we net in ons nieuwe huis woonden (september 2022) vloog hij naar binnen als hij iemand buiten de poort hoorde praten, en nu blijft hij rustig liggen als ‘Opa’ naast hem hout zaagt met de machine… en durft hij tegenwoordig best even een blafje te geven als hij mensen langs te tuin hoort lopen. Bij nieuwe mensen kijkt hij even de kat uit de boom, ‘ben jij oke?’ ‘kan ik jou vertrouwen?’. En als dat zo blijkt likt hij je van top tot teen af en geeft hij je zoveel liefde!
Hij kan uren tegen ons aan op de bank liggen en dan het liefst met zijn kop op je schouder. Hij vindt uitstapjes steeds leuker worden en weet precies waar hij moet staan voor de auto. Met ons neefje (2jaar) is hij super voorzichtig wat super fijn is en ook geweldig mooi om te zien dat ze samen zo een mooie band opbouwen.
Zijn konijnen “broertje en zusje” (Vixen&Blitzen) zijn enorm interessant en soms liggen ze neus aan neus door het gaas.
Hij moet wel nogsteeds leren dat niet elke hond leuk is en wil spelen & dat is nog wel eens lastig want hij denkt dat elk dier bestaat om te spelen. Hij heeft best wel in zijn puberteit gezeten en dat was niet altijd even makkelijk maar dat heeft denk ik iedere hondeneigenaar wel. Doordat hij zo slim is, zijn enorme kracht, zijn heerlijke Berner karakter in combinatie met de puberteit (die er wel eens voor kan zorgen dat we soms graag een rolletje behang extra zouden willen hebben
) zijn we in april begonnen met de cursus ‘gedisciplineerde huishond’ en deze hebben we inmiddels afgerond en behaald. Hij pikte alles super snel op en vindt de 1 op 1 tijd echt geweldig, we genieten daar beide zo erg van…
hij heeft een enorme wil om voor me te werken en dit maakt het allemaal nog leuker en fijner.
Zo leuk dat we dit weekend zijn we gestart met de cursus “puntjes op de i”
We zijn nu een jaar samen, een jaar bezig met elkaar leren kennen. Wat kan wel, wat kan niet. Wat MAG wel, wat MAG niet… Een jaar aan het opvoeden en aan het trainen… want heel eerlijk, zo’n jong ‘ding’ in huis was best even aanpoten na twee senioren (10 & 11,5) die gewoon lekker mee gingen in het ritme van de dag en alles al kenden en wisten. Maar stiekem toch ook al wel een jaar aan het genieten. Dat was zeker niet 24/7, want het is lang niet altijd rozengeur en maneschijn geweest, want ik heb in het begin ook zeker afgezien maar opgeven was absoluut nooit een optie, ik kreeg al heel snel een “schuldgevoel” naar Max en dit heeft lang geduurd voor dit gevoel weg was. Al hield ik wel echt van Jingle, het was erg dubbel. Als 3e herplaatser was/is hij zeker een uitdaging voor mij/ons geweest en zeker met zijn rugzak waar je dan toch eigenlijk al 0-1 achter staat.
Maar ik heb altijd gezegd: we komen er wel, we nemen soms gewoon een omweg
. En die omwegen zijn soms helemaal niet zo verkeerd
heel soms zijn die omwegen gewoon veel beter dan de normale wegen en is er zoveel meer te zien en te ontdekken
Hij is bij ons gekomen met een reden, en soms is het de vraag; wie heeft wie ‘gered’?
Hij is ons knuffel vriendje,
Onze Clown 
Onze Mr. Xmas
Onze Baby
Ons Maatje
We zijn Stichting Charlotte’s Angels enorm dankbaar voor Jingle en dat zij ons vertrouwden met hem. Dankbaar dat we altijd even een berichtje kunnen doen en vragen kunnen stellen, of gewoon leuke en mooie updates door kunnen sturen. Ondanks de drukte die zij hebben wordt er eigenlijk altijd wel gereageerd wat ik ook erg knap vind! Trots op de dames van de stichting en het werk wat zij verrichten.
Want wat als hun er niet waren? Wat was er dan met Jingle gebeurd?
