Ryanne
We zijn nu bijna een jaar een opvanggezin voor de stichting. Na jaren te zijn opgegroeid met Berner Sennen’s kwam de stichting vanzelf op onze pad. We hebben de ruimte, tijd (dankzij thuiswerken) en liefde om honden een veilige plek te bieden. De stichting begeleidt ons goed door alle vragen en twijfels, je wilt toch het allerbeste kunnen geven aan een hond. Ook qua flexibiliteit met vakanties denken ze goed mee.
Als opvanggezin geven we een plek aan honden die anders in het asiel terecht komen. We kunnen ze observeren, liefde geven en trainen zodat ze de beste kans maken op een nieuwe forever home. We weten dat de vrijwilligers keihard hun best doen om een geschikt, liefdevolle huis te vinden, dus daar dragen we op onze manier (veel knuffels) graag aan bij.
Het blijft bijzonder om te zien hoe elke hond binnen komt en zijn volledige vertrouwen aan je geeft zodra ze zien dat je ze liefde geeft en dat ze veilig zijn. Onze ervaringen tot nu toe laten ons zien dat ze zo veerkrachtig zijn en vol energie genieten van het leven. Ze genieten ervan om weer buiten te kunnen lopen, andere dieren te ontmoeten en vooral heel veel knuffels te ontvangen. En vervolgens voelen ze zich comfortabel genoeg om ondeugend te worden, de grenzen op te zoeken en ze zijn dan praktisch weer een puber. Maar ze voelen zich veilig genoeg bij je om dat te doen. Ze krijgen weer hun eigen persoonlijkheid. Dat is het allermooiste. We leren zoveel van elke opvanghond.
We krijgen vaak de vraag of we het niet moeilijk vinden als de honden weer weg gaan. Natuurlijk, ik loop elke keer te huilen bij het afscheid. De honden zijn veerkrachtig, voor ons is het sowieso moeilijker dan voor de hond. En we weten dat ze bij een goed gezin terecht komen, waar ze de rest van hun leven alle liefde krijgen die ze verdienen. Zolang ze maar verwend worden, en met hoe goed de stichting is met de intakes en ook onze mening meeneemt in beslissingen weten we dat dat 100% goed komt. We maken dan weer plek voor een andere hond die het nodig heeft. Want de realiteit is wel dat er meer honden zijn die opgevangen moeten worden dan dat er (passende) opvanggezinnen zijn.
Gast/pleeggezin Jeroen
Stichting Charlottes Angels is een hartverwarmende organisatie die zich met liefde inzet voor het welzijn van de dieren die zij opvangen. Als gezin hebben wij inmiddels al meerdere dieren een tijdelijk thuis mogen bieden.
Dankzij de fijne ondersteuning vanuit de stichting voelt het vrijwilligerswerk voor ons goed behapbaar.
Elke keer opnieuw ervaren we hoeveel energie en voldoening het geeft om een hond te mogen begeleiden op weg naar een evenwichtig en gelukkig leven.
Het is mooi om samen echt het verschil te kunnen maken
Petra, opvang en adoptiegezin
Sinds 2018 ben ik opvanggezin voor de stichting en heb ik talloze honden met een rugzakje opgevangen, van Golden Retrievers tot Berner Sennenhonden. Dankzij de liefdevolle begeleiding vonden ze stuk voor stuk een fijn thuis.
Het contact met de stichting is altijd warm en betrokken. Ook in moeilijke tijden konden we op steun rekenen.
In 2019 adopteerden we Cooper, een ondeugende Golden Retriever. En in mei 2025 kwam daar Sjakie bij, een bruine Labradorpup die nu deel uitmaakt van ons speurhondenteam.
We dragen deze stichting een warm hart toe.
Gastgezin Sophia
Op mijn verjaardag is er een hondje bij mij in huis gekomen, waarvoor ik tijdelijk gastgezin ben. Er kwam een angstig, verdrietig en gestresst oud mannetje binnen. Nog nooit had hij een liefdevolle aai over zijn bol gevoeld, en een plekje gehad waar niets moest maar alles mocht…. Dribbel (Panchuco) is een 10 jarig reutje die recentelijk gered is uit verschrikkelijke omstandigheden. Hij heeft geen vachtverzorging gehad en mist al zijn tandjes, waardoor zijn tongetje continu uit zijn mond hangt. Hij dook in elkaar bij elke beweging, was ontzettend vies, niet zindelijk en vooral erg angstig. Nu zijn we een aantal weken verder en is deze knapperd zich aan het ontpoppen tot een liefdevol mannetje, hij kwispelt, hij speelt met de andere hond en de kat. Na een kleine knipbeurt, een rustige wasbeurt en heel veel handdoeken om in te kruipen, is hij ook een totaal ander hondje. Nu ziet hij wat hond zijn óók kan inhouden. Dank aan Stichting Charlotte’s Angels voor het redden van deze knapperd. Samen zorgen we dat hij een liefdevolle toekomst tegemoet kan gaan.
Familie van der Laan
In 2021 overleed onze laatste berner-meisje. Het gemis van een berner om je heen bleef hangen…. We besloten om te gaan reageren op een aantal berners via de stichting. Eind mei 2022 lazen we de noodkreet; “voor Harley hebben we nog steeds geen liefdevol thuis gevonden”. Een sint-bernard dame op leeftijd. Ze had jaren gezworven met haar baas en hondenvriendjes…. Op deze oproep hebben we meteen gereageerd. Zij mocht hier haar oude dag slijten. Lekker scharrelen en niet meer op de vlucht zijn. We hebben Harley begin juni 2022 mogen ophalen bij haar gast-gezin. Harley was een geweldige lieve hond en bijzonder fit voor haar leeftijd. Helaas werd ze half augustus ernstig ziek, had pijn en was de prognose slecht. We hebben besloten haar thuis vredig te laten inslapen.
Intussen zocht bernermeisje Floor, wegens verdrietige privéomstandigheden van haar lieve baasjes, een nieuwe plek. Weer een berner, dat zou toch zo fijn zijn! Na de screening en kennismaking met Floor haar lieve baasjes mochten wij haar vanuit haar thuissituatie halverwege juli 2022 adopteren. Floor vond het geweldig in de roedel. Lekker spelen en ravotten.
Na het overlijden van Harley wilden we graag iets betekenen voor de andere honden uit dezelfde roedel waarin Harley jarenlang had gezeten. We wisten dat Veilig thuis hondje Corgi Noa en de Blinde Bulldog Angel nog in nood-opvang zaten. Na overleg zijn Noa en Angel hier begin september 2022 gekomen. Helaas kon Angel niet overweg met onze roedel en moest zij, voor ieders veiligheid, terug naar de nood-opvang. Kleine dappere Noa daarintegen vond haar draai hier meteen. Ondanks haar verlamdheid en formaat stond ze haar “mannetje” tussen de grote honden. Noa was op leeftijd en haar lichaampje was op. We zagen dat ze langzamerhand veranderde van een blije Noa in een ongelukkige Noa. Na overleg met de stichting en dierenartsen hebben we Noa eind december moeten laten gaan…
Een paar dagen nadat Noa bij ons kwam kregen we telefoon van de Stichting. Met de vraag of we gastgezin wilden zijn voor berner Roos. Roos was een berner-dame op leeftijd. Ze woonde bij haar vrouwtje, maar helaas was zij plotseling overleden en men had Roos in het asiel gebracht. Hart voor Berners was hierover getipt en had contact opgenomen met de Stichting met de vraag of er iemand was die Roos met spoed kon opnemen. Wat een verdriet voor arme Roos; Eerst je vrouwtje overleden en nu zit je in het asiel. Over deze vraag hoefden we niet lang te denken, volmondig hebben we JA gezegd. Roos is de volgende avond bij ons gebracht. Ze was een lieve hond die zich meteen goed voelde in de roedel. Roos was erg hijgerig en we dachten dat het door alle stress kwam. Maar toen deze benauwdheid niet overging hebben we in overleg met de stichting onderzoeken laten doen. Helaas bleek Roos verlamde stembanden te hebben. Hierdoor kreeg ze heel weinig lucht binnen waardoor ze dus zo benauwd was. Gezien haar leeftijd en prognose hebben we Roos in november laten gaan…..
In september 2022 kwamen Bollie en Mollie op de site. Een explosie van kandidaten die een van beide pups wilden adopteren. Ook bij ons kwamen de kriebels…… Hoe kun je twee van deze prachtige blauwogige baby berner beertjes weerstaan! Omdat Bollie erg leek op onze bernerbeer Diego die we op 5 jarige leeftijd moesten laten inslapen hebben we op hem gereageerd. Uit vele honderden reacties mochten wij kennis maken met Bollie. Wat een heerlijke pups! Blijvende zorgangel Roos heeft Bollie meteen geaccepteerd als haar bonuszoon. Geweldig hoe zij de moederrol overnam. Toen Roos overleden was heeft Bollie het daar wel moeilijk mee gehad maar gelukkig vond hij troost bij Floor en Lea. Bollie heet inmiddels Django en is bijna 1 jaar. Een geweldig lieve hond met soms bananen in zijn oren. Maar dat hoort erbij.
Het verhaal van Rudolf kent iedereen vast nog wel. Een hond met een beperking. Doof, slechtziend, ongecoördineerd en een beetje dom. Nadat Rudolf al zijn onderzoeken heeft gehad werd er voor hem een blijvende plek gezocht waar hij lekker zijn gang kon gaan. De Stichting heeft ons benaderd of wij ook voor blijvende ZorgAngel Rudolf een plekje vrij hadden. Eind januari 2023 is Rudolf dan ook bij ons komen wonen. Het is een speciale hond. De communicatie gaat via handgebaren, en op de momenten dat Rudolf er gewoon geen zin in heeft, is hij doofstom. Als hij niet reageert op de waarschuwingen van een van de andere honden wordt hij terechtgezet door hen. Hij is inmiddels ruim 1 jaar maar loopt met alles erg achter. Ook aan zijn sloopfase’s komt geen eind. Maar Rudolf heeft altijd pret!
Blijvende zorgangel Venetia is het eerste paard dat door de stichting is opgevangen. Een lief paard met een zwaar belast sport verleden. In december 2022 werd er met spoed een plek gezocht waar Venetia ondergebracht kon worden. Helaas hadden wij geen ruimte meer vrij, maar kon Venetia naar een tijdelijk lief gastgezin. In mei dit jaar hadden we een stal vrij en konden we Venetia in onze groep verwelkomen. Alle veranderingen hebben grote invloed gehad op de, O zo gevoelige, Venetia. Het heeft dan ook een tijdje geduurd voordat ze haar rust helemaal had gevonden. Inmiddels staat ze samen met de andere gepensioneerde dames heerlijk te genieten van haar oude dag.”